‘k Sta bij de stomerij op de stoep, roept de stomerij meneer mij ineens naar binnen: “Hee, CoachSander!” Hoe weet hij mijn naam??
Even daarvoor had ik net een berg (zwarte) pakken op de toonbank van de stomerij gelegd; een vast ritueel in de zomer. Geen trainingen, geen heidagen, geen afspraken; een prachtige tijd om m’n kledingkast in etappes op te schonen. Letterlijk en figuurlijk.
En heel eerlijk: niet in de laatste plaats ook omdat ik voor de korting ga. Als je een gestoomd kledingstuk ophaalt én tegelijkertijd een nieuw kledingstuk brengt, krijg je bij mijn stomerij 10% korting. Mooi meegenomen toch, als je een hele kledingkast laat stomen? Tenslotte ben ik toch écht een Hollander… 🙂
Maar goed, pakken gehaald en pakken gebracht. En ik stond voor het raam van de stomerij om de foto van de gebrachte pakken te plaatsen op Instagram (en Twitter en Facebook en… want ik ben tenslotte ietwat sociaal mediaal verslaafd). Hoor ik de stomerij meneer achter de toonbank ineens roepen “Hee, CoachSander!”
Verbaasd kijk ik op. We hebben het net samen over van alles gehad. Over wanneer het klaar is en of er speciale behandeling nodig is. Maar verder niets bijzonders. Zou hij nu al gezien hebben dat ik die foto gepost heb ofzo? Ik loop naar binnen.
“CoachSander, waarin coach jij eigenlijk?” Het laatste, echt allerlaatste wat ik zou verwachten, is die vraag… Nog steeds verbaasd geef ik antwoord. Over dat ik groepen coach waar niemand de baas is en dat dat heel leuk is om te doen. Hij begrijpt meteen waar ik het over heb en vertelt zelf over zelfsturende teams.
Zo zijn we even in gesprek. Nog steeds verbaasd ben ik over hoe het komt dat hij mij aanspreekt met CoachSander. Uiteindelijk vraag ik het hem maar…
“Nou, ik kijk altijd alle zakken na van de kledingstukken voordat ik ze ga stomen. En dan kom ik in uw jasjes altijd teksten tegen. En dan denk ik iedere keer: ‘wat staat er nou weer in?’ en dan lees ik ze natuurlijk.”
Samen lachen we er hartelijk om. 🙂
Dit blogartikel is ook gepost op Facebook:
reacties